غـــــم یاسِ مـــدینه در وجودش

که حیدر شد همه بود و نبودش

وَ یک شب مسجد کوفه.. علی.. آه..

دوباره دخـــتر و یک درد جانکـــاه...

مدینه ، مجتبی ، دریای غــربت

وَ بر لب های خواهر : وامصیبت

وَ زینـــب ماند و تنـــها آرزویش

حسین و بوسـه بر زیر گلویش

امـــــان از آن دل بی تاب زینب

امان از دیده ی بی خواب زینب

امان از شام و از ویرانه ی شام

امان از سیلی و تحقیر و دشنام

امان از دل زینب...